Γάμος? Φρίκη!

Δεν βαριέσαι.
Κοιτάω στο κενό. Γύρο και απέναντι κενό. Η Έφη έμεινε μέρες ικανές ώστε να τη συνηθίσω. Τώρα πρέπει να μείνω και λίγο μόνος. Μόνος! Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Διερωτώμαι αν ξέρω. Ο πούστης ο ήλιος κρύφτηκε σήμερα, και οι φίλοι πέθαναν για λίγο. Για κάποιες μέρες τους είχε αντικαταστήσει η Έφη. Μόνο που με την Έφη δεν μπορούσα να πω μαλακίες, ούτε να κοιτάζω άλλες κοπέλες. Έπρεπε να είμαι κάπως. Ευπρεπής, ευαίσθητος, στοργικός και να την κοιτάω στα μάτια. Παραμυθιάζονται πολύ ρε γαμώ το οι γυναίκες. Αυτές προσποιούνται οργασμό – όχι η δικιά μου, θέλω να πιστεύω – αλλά ίσως και αυτή, γιατι όχι? Γυναίκα δεν είναι? Κι εμείς προσποιούμαστε ότι κοιτάμε παρέα τα φεγγάρια και τα αστέρια. Αρχίδια μάντολες, δηλαδή. Το μυαλό μας είναι συνέχεια στο σεξ. Με τη δικιά μας, με τη γλυκούλα που περνάει από δίπλα μας. Με την γκομενάρα που βλέπουμε στην οθόνη.
Σκεφτόμαστε πώς να είναι ξαπλωμένη κι ένα σωρό άλλα. Βρώμικα μυαλά. Η Έφη γαμώ το νομίζει ότι είμαι άγγελος κι αυτό δεν το αντέχω.
Μια εβδομάδα λοιπόν με την Έφη κατάλαβα τι σημαίνει μόνιμη δέσμευση και λίγο τι σημαίνει γάμος!
Φρίκη! Ευχαριστώ το αφήνω σε σας. Εγώ δεν είμαι φίλος.
Κι έτσι κοιτάω πάλι στους τοίχους τα πορτραίτα, τις φωτογραφίες, τον εαυτό μου σε νηπιακή ηλικία. Φτου σου αγόρι μου κοτζαμάν άντρας έγινες, ρε τομάρι και μυαλό δεν έβαλες!
Το Εφάκι θα έρθει πάλι το Σάββατο για να πάμε στο βουνό, λέει, θέλει αλλαγή, βαρέθηκε τη θάλασσα.
Μέχρι τότε θα πήξω στις πίτσες και στις μπουρδολογίες με τους φίλους.
Καλά που δεν ξερουν κι αυτοί πώς να πεθάνουν. Τι θα έκανα χωρίς αυτούς?

Πρωϊνό σοκ

Εμένα αν με ξυπνήσεις πρωί πρωί, την ώρα που κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου, σε έχω κάνει εχθρό μου από χέρι!
Έτσι λοιπόν κοιμόμουνα βαθειά κι έβλεπα και το πιο τέλειο όνειρο του κόσμου, ότι ερμήνευα τον Δον Κορλεόνε στο σινεμά, όταν αυτός ο διάολος που είναι μεταμορφωμένος σε κουδούνι εξώπορτας άρχισε να κουδουνίζει δαιμονισμένα.

Γκλιν γκλον γκλιν γκλον
Γκλιν γκλον γκλιν γκλον

Φτου σου Δία, ανοίγω το ένα μάτι.
Η διαχειρίστρεια θα είναι για τα κοινόχρηστα.
Σηκώνομαι, βάζω το μποξεράκι και πάω τσαντίλας να τη ξεφορτωθώ.
Κολλάω το μάτι στο ματάκι της πόρτας και βλέπω το Εφάκι, φρέσκο φρέσκο και χαμογελαστό σε αναμονή.

Ανοίγω, ευτυχώς δεν είναι η διαχειρίστρια.
Μπουκάρει το Εφάκι μέσα, μου δίνει ένα πεταχτό φιλί και αφήνει στο διάδρομο μια τεράστια βαλίτσα.
Έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον.
Ή η βαλίτσα ψήλωσε ή εγώ κόντυνα.

-Καλώς το μου. Στον ύπνο σου με έβλεπες Εφάκι?
-Όχι αγάπη μου, αλλά είπα να έρθω νωρίς να μη χάνουμε τη μέρα μας.
-Να έρθεις πρωί? Είχαμε κανονίσει τίποτα για σήμερα?
-Όχι βρε κουτό, δεν θυμάσαι που λέγαμε...?
-Ναι..?
-Να ότι θα ήταν ωραία να έρθω να μείνω εδώ για λίγο?
-Θυμάμαι (που να μη θυμόμουνα!) Είχαμε πει για το Σαββατοκύριακο.
-Ε, είπα να έλθω λίγο πιο νωρίς.
-Και τι είναι αυτή η βαλίτσα Εφάκι μου?
-Τα πράγματά μου μωρό μου! Χωρίς τα πράγματά μου θα ερχόμουνα?
-Ναι, αλλά αυτή η βαλίτσα είναι για να πας στα Ιμαλάϊα για ένα μήνα!
-Μωρό μου τι λες? Δεν θυμάσαι πέρυσι στην Αστυπάλαια πόσα πράγματα χρειαζόμαστε και δεν τα είχαμε?
-Ναι, αλλά εδώ είναι σπίτι και το δικό σου είναι μισή ώρα μακριά!
Και τι έχει παρακαλώ η βαλίτσα?
-Ε, να μερικά τζινάκια, 5-6 τι σερτς, εσώρουχα, ξέρεις τώρα, ένα βραδυνό φουστανάκι...
-Ρε μωρό μου, εσύ κουβάλησες όλη τη ντουλάπα σου.
Για σαββατοκύριακο είπαμε! Τέλος πάντων και πάλι όλα αυτά χωράγανε και στο σακκίδιο.
-Μα τι λες μωράκι μου?
Και τα καλλυντικά μου?
-Α, είναι και τα καλλυντικά σου! Ρε Έφη, δεν ήξερα ότι βάζεις καλλυντικά!
-Δεν θάμαστε καλά! Πόυ ζεις εσύ Μιχαλάκη μου? Υπάρχει γυναίκα που να μη βάζει καλλυντικά?
-Ωραία, άντε να τα τακτοποίησεις τώρα να πάω κι εγώ να συνεχίσω λίγο τον ύπνο μου!
-Α, μωρό μου πριν ξανακοιμηθείς, σε παρακαλώ κάνε καφέ! Δεν έχω πιει ακόμα!
-'Ο,τι πεις Εφάκι μου.
-Σε παρακαλώ μωρό μου, τακτοποίησε λίγο και αυτόν τον καναπέ. Θέλω να βάλω τον αρκούδο μου!
-Τον ποιόν?
-Δεν θυμάσαι μωρό μου? Εσύ μου τον χάρισες πέρυσι!
-θυμάμαι κοριτσάκι μου. (Που να μη θυμόμουνα!)

Πάω στη κουζίνα, βάζω την καφετιέρα και τρέχω στη κρεββατοκάμαρα σαν ζόμπι να συνεχίσω τον ύπνο μου και το όνειρο. Πότε θα το ξαναδώ εγώ ένα τέτοιο όνειρο, μου λες?

Ακούγεται η φωνή της Έφης, ο εφιάλτης στο δρόμο με τα σενάρια.

-Αγάπηηηη μουυυυ!
-Τι είναι πάλι μωρό μου?
-Σε μισή ώρα θα σε ξυπνήσω, έχω φέρει κάτι σενάρια και θέλω να με βοηθήσεις να κάνω πρόβα!

Γκντουπ!

Εγώ κάτω ξερός!
Από πάνω μου η Εφούλα με ανήσυχο αλλά σατανικό χαμογελάκι.
-Μωρό μου! Μωρό μου!
Τι έπαθες? Πάλι δεν έφαγες χτες το βράδυ, ε?
Ωραία, θα μείνω μια βδομάδα για να σου μαγειρεύω κάτι της προκοπής.

Φτου σου Δία, ούτε να πέσει ξερός δεν μπορεί κανείς!

Πανικός

Ξυπνάω ξαφνικά στις 9:30 το πρωί, πράγμα ασυνήθιστο για μένα. Πνιγμένος στη ζέστη.
Το κλιματιστικό τα έφτυσε, το τηλέφωνο κουδούνιζε δαιμονισμένα και αυτός ο πούστης ο ήλιος που δεν τελειώνει ποτέ (γλυκειά συμμορία) να έρχεται καταπάνω μου και να μου τρυπάει τους κερατοειδείς.
Σηκώνομαι μηχανικά σαν νευρόσπαστο, με το ένα μάτι ακόμα κλειστό πάω στο μπάνιο, μπαίνω κάτω από το ντους και παίρνω μια γενναία ψυχρολουσία. Ξυπνάω, το τηλέφωνο επιμένει.
Δεν γαμιέται κι αυτό, θα είναι κάποιος από κείνους τους φίλους που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.
Κανονικά πρέπει να χαίρομαι που οι φίλοι με θυμούνται και δηλώνουν με κάθε τρόπο την παρουσία τους.
Πάω στη κουζίνα, τα μάτια ανοιχτά τώρα. Βάζω τη καφετιέρα. Αρχίζει να χουρχουρίζει σαν χαδιάρα γάτα. Η μυρωδιά του καφέ μου γαργαλάει τα ρουθούνια. Γεμίζω μια τεράστια κούπα και πάω στο καθιστικό.
Πανικός.
Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως εριμμένοι. Πούσαι ρε Έφη? Να βάλεις κάποια τάξη να βρείς και το ρημάδι το κινητό τώρα που το χρειάζομαι. Έχω ένα επείγον τηλεφώνημα να κάνω και το μυαλό δεν λειτουργεί ακόμα, δεν θυμάμαι τα νούμερα. Δεν θυμάμαι νούμερα, αρνούμαι να θυμηθώ, μόνο ρόλους θυμάμαι, μόνο ρόλους ο αρχιψώνιος.
Χαρχαλεύω ανάμεσα στην απόλυτη αταξία του δωματίου και μετά από ώρα το βρίσκω να χάσκει ανοιχτό και αποφορτισμένο.
Νέος πανικός, πού είναι ο φορτιστής?
Κάνω προσπάθεια, έλα έλα προσπάθησε κι άλλο, ναι το θυμήθηκα το νούμερο.
Το σχηματίζω στο σταθερό, δεν μου το έχουν κόψει ακόμα, μιλάω ευγενικά και περιμένω, περιμένω, όχι τα νέα δεν είναι καλά, δεν έχουν κάτι για μένα.
Τον άλλο μήνα με το νέο project.
Τον άλλο μήνα θα περιμένω, πάλι στην αναμονή, στην τσίτα και οι φίλοι εξακολουθούν να μη ξέρουν πώς να πεθάνουν και αυτός ο πούστης ο ήλιος δεν τελειώνει ποτέ και η Έφη δεν είναι εδώ και η κούπα άδειασε και ο χώρος θέλει συμμάζεμα και εγώ δεν μπορώ να περιμένω άλλο, η ζωή περνάει γαμώτο σαν νερό δεν θέλω να τη βλέπω να με προσπερνάει.
Ηθοπόιός σημαίνει φως τουλάχιστον.

Δημήτρης Χορν Το φως στην ηθοποιία

Η υποκριτική τέχνη στην Ελλάδα ευτύχησε να έχει έναν Δημήτρη Χορν!
Και Δημήτρης Χορν σημαίνει ΗΘΟΠΟΙΟΣ που σημαίνει ΦΩΣ!
Σας το είπα αυτό κιόλας, ε;
Δε πειράζει, σας το ξαναλέω για να το εμπεδώσετε.

Camera, φώτα, ΑCTION!

Αν με ρωτήσετε γιατί ξεκίνησα να γράφω εδώ, γιατί αποφάσισα να φτιάξω blog, γιατί ρισκάρω να εκτίθεμαι δημόσια σε βλέμματα, πιθανές ειρωνείες, στραβά μούτρα που θα διαφωνούν με αυτά που γράφω, θα απαντήσω με ένα γενναίο ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΡΕ!

Μαλακίες το θεωρούσα το blogging μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Πώς και άλλαξα γνώμη μου λες;

Μπα ρε σεις, δεν άλλαξα γνώμη, ακόμα μαλακία το βρίσκω. Αλλά 2-3 φιλαράκια με ψήσανε πως το άθλημα κάνει καλό στην υγεία.
Ποια υγεία, βρε σεις, τους λέω;
Εγώ ρίχνω το ψώνιο μου, τους ρόλους μου εννοώ, όποτε με πιάνουν τα ντουζένια μου και ξελαμπικάρω.
Ηθοποιός σημαίνει φως. σας το είπα έτσι;
Προσπαθώ να γίνω ο νέος Robert De Niro.
Ε, καλά να πλησιάσω λέμε! Oπότε καταλαβαίνεις τώρα, τι να το κάνεις το blogging; Πας σε πέντε έξι οντισιόν και σού φεύγει η μαγκιά. Ρίχνεις καπάκι και έναν Οιδίποδα, εκεί να δεις για πότε χάνεις χρόνο τόπο, ξεχνάς και τη μάνα σου. Όχι την Ιοκάστη! Χαχαχα!!!
Αλλά ρε σεις, με πείσανε τα φιλαράκια.
Κι εγώ στα φιλαράκια δεν χαλάω ποτέ χατήρι.

Γιαυτό, camera, moter, φώτα, ACTION!!!

testing...

Πρώτο Post!
O Μιχαήλ θα λέει και θα γράφει.