Thursday, October 26, 2006

Oι περιπλανήσεις σου

Στο πολύ ιδιαίτερο γράψιμο σου και στις δύσκολες περιπλανήσεις σου.
Ποιητής δεν είμαι, αλλά αυτό ταιριάζει σε σένα γλυκειά μου φίλη και ευχαριστώ που ρώτησες για μένα.


Μυθιστόρημα
του
Γιώργου Σεφέρη


ΙΑ'
Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι,
μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα το αίμα σου
άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες πάνω
στους μαύρους βράχους τα σχήματα των δέντρων και τα σπίτια
με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.

Eφάκι

Μου λείπει το Εφάκι μου! Τριγυρνάω μόνος στο μεγάλο διαμέρισμα, χαζεύω τη θέα από το βορεινό παράθυρο, ανοιγοκλείνω τις πόρτες και τις χτυπάω δυνατά.
Η Έφη βρήκε ένα ρόλο σε περιφερειακό θέατρο και έφυγε για 3 μήνες. Εγώ βρήκα ένα χαζορόλο σε σίριαλ και δουλεύω στην Αθήνα από το πρωί έως αργά το βράδυ!
Αυτά που πιστεύει ο πολύς ο κόσμος για τις γκλαμουριές του ηθοποιού δεν ισχύουν καθόλου. Ειδικά αν δουλεύεις στην τελεβιζιόνε η δουλειά μοιάζει με αυτή σε εργοστάσιο.
Πολλές και εξαντλητικές ώρες, συνήθως επαναλήψεις των ίδιων σκηνών για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα! Το μόνο θετικό είναι ότι δουλεύω με κουκλάρες, αλλά τελικά υπάρχει τόση κούραση και στρεσάρισμα, που δε μένει καιρός για άλλα.
Άσε που κάθε τόσο κουδουνίζει το κινητό και είναι η Έφη για να ρωτήσει αν έφαγα, αν κοιμήθηκα, με ποιους ήμουνα το προηγούμενο βράδυ, αν έχω σκηνή intimate με κάποια νοστιμούλα κι άλλα όμορφα!
Προχτές τα τσούγκρισα στο γύρισμα με κάποιον, αλλά δεν πάει να γαμηθεί, δεν θα σκάσω κιόλας!
Προσωρινή είναι αυτή η δουλειά μέχρι να μπορέσω να κάνω το ψώνιο μου, που είναι το θέατρο. Μου αρέσει να δουλεύω στην τηλεόραση, αν γίνεται σωστή και αξιοπρεπής δουλειά και μέχρι τώρα ήμουν κάπως τυχερός σε αυτόν το τομέα.
Με την Έφη σχεδιάζαμε να γυρίσουμε Λονδίνο αν δεν μας καθόταν κάποια καλή δουλειά. Τελικά μας έκατσαν αρκετά καλοί ρόλοι, στην Έφη ακόμα πιο πολύ κι έτσι το Λονδίνο μπορεί να περιμένει!
Τις ώρες που δεν δουλεύω κοιμάμαι ή τηλεφωνιέμαι με το κορίτσι μου ή κρεπαλιάζω με τους φίλους μου.
Δεν βάζω πλυντήριο, δεν σιδερώνω, δεν μαγειρεύω!
Ευτυχώς έρχεται η Σβετλάνα, Λευκορωσίδα, κάθε Σάββατο και με νοικοκυρεύει.
Α, όλα κι όλα, η Έφη τη βρήκε και φρόντισε να είναι κοντή, μεγάλη στην ηλικία και ασχημούλα. Πάντως είναι χρυσή καρδιά και πιάνουν τα χέρια της. Κάνει όλο το σπίτι τζιτζι!
Α, ρε Εφάκι, κι από μακριά με φροντίζεις!
Αγαπούλα μου, να σού πω…σκέφτομαι να πάω να διαλέξω δαχτυλίδια…τι λες?
Θα με δεχτείς?
Μα τι λέω, τι λέω, τι λέω, τι φρικτές σκέψεις κάνω και κλαίω?
Δεν είπαμε ότι είμαι εχθρός του γάμου?
Τάπαμε αυτά, να μη τα ξαναλέμε!
Εφάκι μου μου λείπεις πολύ.
Το μπιρμπίρι σου.