Aπόψε είμαι ευτυχισμένος

Ευτυχισμένος με μια πρόσκαιρη ευτυχία, το ξέρω.
Ποτέ δεν κρατάει πολύ. Δεν έχει και νόημα άλλωστε. Τι ευτυχία θα ήταν αν ήταν κτήμα των κοινών θνητών?
Ο λόγος της-έστω προσωρινής-ευτυχίας μου είναι διπλός! Είχα δύο προτάσεις για σίριαλ,
η μία εκ των οποίων αφορά εσωτερική παραγωγή για κρατικό κανάλι.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι επίκειται συνεργασία μου με το Θέατρο του Νότου!
Αυτό κι αν δεν με έκανε να χοροπηδάω στο σπίτι σαν τρελός!
Πήρα αμέσως το Εφάκι τηλέφωνο να της προλάβω τα νέα!
Πήρα και κάποια αγαπημένη φίλη να μοιραστώ μαζί της την ευτυχία μου, είπαμε την προσωρινή!
Γιατί ευτυχία που τη μοιράζεσαι κρατάει περισσότερο.
Δεν είμαι τόσο σίγουρος γιαυτό το τελευταίο πάντως.
Απόψε δεν θα κοιμηθώ, θα μείνω ξύπνιος όσο πιο πολύ γίνεται για να επιμηκύνω την χαρά μου και τη νιρβάνα στην οποίαν βρίσκομαι.
Πάω να φτιάξω την καφεδιά μου και να το ρίξω στο διάβασμα, ίσως βγω και βόλτα αργότερα να απολαύσω την ησυχία της νύχτας και τους περιθωριακούς τύπους που με βάζουν στο κλίμα του Φιοντόρ. Ίσως στρίψω και κανένα τσιγάρο με κάποιον από αυτούς και τον βάλω να μου πει την ιστορία της ζωής του.
Έχω πολλή καλή διάθεση απόψε.
Τι απόψε δηλαδή που σε λίγο ξημερώνει!
Ευτυχία, μαζί σου θα μεθύσω για λίγο μόνο για λίγο!

Μεθάω

Πάλλονται οι αισθήσεις μου. Μεθάω με τη γλύκα του αέρα και με την μοναξιά του σπιτιού. Παρέα με σελίδες, συντροφιά με τον Σκόλνικ, με τον Ριχάρδο, με τον Μάρικ, αγαπημένους βασανισμένους ήρωες, είμαι ξαπλωμένος στο πάτωμα με τα χαρτιά γύρο, παράξενο χαλί.

Να ξαποστάσουμε μαζί αυτό θέλω. Να απαγγέλλω και να με ακούς. Να γελάς και να με διορθώνεις, να μου λες ότι δεν έχω δώσει αρκετή ένταση, ότι η φωτίτσα πρέπει να τραφεί κι άλλο. Πρέπει να με κάψει ολόκληρο για να λάμψει ακόμα πιο πολύ.

Πάω να βάλω μια τεκίλα με λεμόνι και κανέλλα. Δική μου συνταγή. Να ξεχάσω πόση κόλαση πρέπει ακόμα να διαβώ.
Πόσο δηλητήριο πρέπει ακόμα να ρίξω στο καταραμένο φίδι.
Να ξεχάσω απόψε.
Όνειρα, μόνο όνειρα να δω. Με σένα μέσα.