Η Λούσυ μου έστειλε μια παράξενη πρόσκληση. Να μιλήσω για τον εαυτό μου. Είμαι ηθοποιός και σε όλη τη διάρκεια των σπουδών μου για τον εαυτό μου μιλαγα, σε μια ενδοσκοπική και αυτοψυχαναλυτική διαδικασία. Επαφή με τον εσώτερο εαυτό. Αν δεν υπάρχει αυτή η επαφή και αυτό το ψυχολογικό γδάρσιμο, δεν κάνεις τίποτα. Αν δεν ακούσεις τις φωνές μέσα σου είσαι ένα τίποτα. Μια μεγάλη αποτυχία.
θα σταχυολογήσω αυτά που νομίζω ότι θα ήθελαν να με ρωτήσουν οι φίλοι μου, πριν συνειδητοποιήσουν ότι ταιριάζουμε και ότι θα γίνουμε φίλοι, γιατί είναι αναπόφευκτο.
Νούμερο ένα: Είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και φέρω νωπά τα τραύματα της παιδικής μου ηλικίας, προσπαθώντας να τα ξορκίσω μέσω των ρόλων.
Νούμερο δυο: Έχω όνειρα, πολλά όνειρα. Η τραγωδία μου είναι ότι ξέρω πως τα περισσότερα είναι απλώς μη πραγματοποιήσιμα.
Νούμερο τρία: Παίζω μπάσο και drums. Τώρα μαθαίνω σαξόφωνο.
Νούμερο τέσσερα: Κάνω τον καλύτερο καφέ της πόλης.
Νούμερο πέντε: Δεν χαλάω ποτέ χατίρι σε αγαπημένα πρόσωπα.
Λούσυ μου, δεν έχω πέντε πρόσωπα να προτείνω, αν θέλεις πρότεινε εσύ για μένα.
Tuesday, February 27, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Μιχαήλ μου,
ευχαριστώ που ανταποκρίθηκες.
Εντάξει, οι περισσότεροι, μάλλον έχουν "αποκαλυφθεί", οπότε δεν χρειάζεται να προτείνω.
Φιλιά πολλά
:-))
Δέξου την
πρόσκληση,
pls!
Μια ΑΚΟΜΑ πρόκληση-πρόσκληση σε περιμένει
ΕΔΩ
:-)
Άντε, στρώσου να γράψεις τίποτα, που το μυαλό είναι μόνο πώς θα γίνουμε διάσημοι!
LOOOLLLL
Φιλάκιααααα!!!
Post a Comment