Βίλελμ Ράιχ

Εχτές είχα μια αξέχαστη εμπειρία με ένα πολύ σημαντικό άνθρωπο, Ραϊχικό αναλυτή, που δουλεύει με πολύ αποτελεσματικό τρόπο, καταφέρνοντας να φέρει στην επιφάνεια τα απωθημένα συναισθήματα, βοηθώντας με την μέθοδο της μεταβίβασης.
Το ξέρω, ότι ο όρος Ραϊχικός (ψυχ)αναλυτής είναι παρεξηγημένος στην Ελλάδα. Στην ουσία όμως υπάρχει διστακτικότητα σε σχέση με το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα και τα ευρήματα μετά από μια συνεδρία. Υπάρχει η προκατάληψη και η τάση να αγνοείται το υποσυνείδητο σαν ένας τομέας ο οποίος δεν ανήκει στην δικαιοδοσία μας. Όμως στην διάρκεια των συνεδριών, στις οποίες συμμετέχουν αρκετά άτομα, η δυνατότητα να φωτιστούν αόρατες πτυχές της προσωπικότητάς μας και τα αίτια συμπεριφορών μας, αυξάνεται δραματικά σε αντίθεση με το «κουκούλωμα» που η δομή και η εξέλιξη της προσωπικότητάς μας υφίσταται στην καθημερινότητα.
Ήδη για τον ρόλο που μελετάω στο παρόν, οι συνεδρίες αυτές μου άνοιξαν και μου φώτισαν νέους δρόμους και μια νέα διεργασία εσωτερικής ανίχνευσης έχει δρομολογηθεί. Νιώθω πολύ δυνατός τώρα, με την πολύτιμη δύναμη που χαρίζει η γνώση, η οποία είναι ένα πεδίο που δύσκολα κατακτάται σε βάθος και πλάτος. Πάντα ήταν σημαντική η κατάκτηση της γνώσης των αιτίων για μένα. Διερευνώ μέσα στους ρόλους, την διαρκή πάλη του υποκειμένου για γνώση τω αιτίων και των αιτιατών των πράξεων των δικών του και των άλλων, γιατί το απλό «έτσι» δεν αρκεί και δεν στοιχειοθετεί επαρκή λόγο, πόσο μάλλον ικανοποιητική απάντηση! Στην συνεδρία ήταν όλοι νέοι, ο μεγαλύτερος ήταν γύρο στα 30. Όλοι, σε πρώτη ανάγνωση τουλάχιστον, απόλυτα επιτυχημένοι και έχοντας βρει τον τομέα δραστηριότητας και έκφρασής τους.
Παρ’ όλη την επιφανειακή αρμονία και προσαρμοστικότητα στους περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς παράγοντες, σε όλους μας και στον καθένα από εμάς σιγοκαίει ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Εγώ έχω ήδη βρει την οδό, στην οποία θα διοχετεύσω την λάβα του ηφαιστείου μου, κι αυτή η οδός είναι αυτό που έχω επιλέξει να κάνω, ηθοποιία δηλαδή ψυχοθεραπεία. Ένας λογιστής, ένας δημοσιογράφος ή ένας τραπεζιτικός όμως δεν έχει πολλές εναλλακτικές. Θα επανέλθω στο θέμα αυτό καθόσον το εκτιμώ σημαντικό για την προσωπική ολοκλήρωση και την συμμετοχή στα υγιώς κοινωνικά δρώμενα.

Διελκυστίνδα

Πώς να αντισταθώ και να μην υποκύψω στην ευγενική αυτή πρόσκληση?
Λούσυ μου παρόλο το τρέξιμο και την πίεση που αυτό τον καιρό με καταδιώκουν, θα χρησιμοποιήσω τις λέξεις σου και θα αφήσω τη φαντασία μου ελεύθερη. Με ευνόησες δίνοντάς μου 2 ομάδες λέξεων, οπότε θα διαλέξω τη δεύτερη.
Ροδόσταμο, αποσπερίτης, διελκυστίνδα, φουριόζα, βενεδικτίνος

Η όμορφη Συλβί τον κοίταξε για μια στιγμή στα μάτια και μετά γύρισε το κεφάλι αλλού. Άλλες φορές τα χείλη της έσταζαν μέλι και ροδόσταμο, αλλά τώρα έχυνε δηλητήριο και χολή! Τον κατηγορούσε ότι την είχε προδώσει, ότι πήγε με άλλη, ότι έβρισκε σε άλλη αγκαλιά την ηδονή που κάποτε του χάριζε μόνο εκείνη. Όταν ο Ζακ προσπάθησε να την καλμάρει, του πέταξε κατάμουτρα μια βρισιά και φουριόζα βγήκε από το δωμάτιο. Είχε αφήσει όμως επάνω στο τραπέζι τις φωτογραφίες του, που ήταν αδιάψευστοι μάρτυρες ότι βρισκόταν γυμνός στην αγκαλιά της Φρανσουάζ. Οι φωτογραφίες τον έδειχναν να είναι βυθισμένος μέσα στο ροδαλό αιδοίο της και να της κάνει παθιασμένο έρωτα. Αισθανόταν ότι ήταν το τρόπαιο σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα σε δυο πολύ σέξι και όμορφες γυναίκες. Τις ήθελε και τις δύο. Την Φρανσουάζ δεν την είχε χορτάσει ακόμα, ήθελε να την παίρνει παντού, σε δωμάτια ξενοδοχείων, σε απόμερα δρομάκια, μέσα στο αυτοκίνητο. Το μυαλό του ήταν κολλημένο σε κείνη όλη την ώρα, κάθε λεπτό της ημέρας. Δίκαια η Συλβί είχε γίνει έξαλλη και απειλούσε θεούς και δαίμονες, παρ’ όλο που ποτέ δεν της είχε υποσχεθεί τίποτα για το μέλλον. Η ερωτική του επιθυμία για την Φρανσουάζ ήταν πιο δυνατή από όλα τα υπόλοιπα. Έτσι δεν δίστασε ούτε στιγμή και την πήρε τηλέφωνο να βρεθούν το ίδιο βράδυ στην μικρή πανσιόν «Αποσπερίτης». Δεν έδινε μια για την ζήλια της Συλβί και για τις φωτογραφίες. Δεν έβλεπε την ώρα να αγκαλιάσει το καυλωτικό κορμί της Φρανσουάζ και να της κάνει έρωτα όλη τη νύχτα. Εκείνο που τον καύλωνε περισσότερο σε αυτήν ήταν ότι του δινόταν ολοκληρωτικά και χωρίς ενοχές. Ήταν η μόνη γυναίκα που τον άναβε με το που την έβλεπε. Όλα είχαν αρχίσει σε κείνο το μασκέ πάρτι, όπου η Φρανσουάζ ήταν ντυμένη σαν βενεδικτίνος μοναχός. Εκείνο το βράδυ την ξεμονάχιασε, αφού του αποκάλυψε πρώτα την γυναικεία της φύση κάτω από τα ράσα και της έκανε έρωτα χωμένος κάτω από το μαύρο ένδυμα και σφίγγοντας τα σφιχτά της κολομέρια. Ήταν το ωραιότερο σεξ της ζωής του. Κι απόψε πάλι τον περίμενε. Μπήκε στο μπάνιο να ντουσαριστεί, σφυρίζοντας ευτυχισμένος!