Ένα όνειρο που φουσκώνει σαν παλίρροια και σε πνίγει από ευτυχία.
Εγώ θα σου μιλήσω για τις παύσεις που είναι πιο σημαντικές από τους διαλόγους,
για τις αναπνοές που είναι πιο ενδιαφέρουσες από τον ήχο, για τα κρατήματα που είναι πιο δραματικά από τα ξεασπάσματα
Εγώ θα σου μιλήσω σαν τον Rodya Skolni,
που καταράστηκε τη μοίρα που τον είχε καταραστεί και την ελεύθερη βούληση που είχε καταχραστεί.
3 comments:
Φιλοσοφημένη εγγραφή...
Διάβασα στη Lucy ότι θα πας Μόσχα αυτό το καλοκαίρι. Ωραία πόλη η Μόσχα αλλά πολύ ακριβή! Σου εύχομαι να περάσεις υπέροχα!
Αχ, μούφυγες και είμαι απαρηγόρητη...κοντεύω κι εγώ να το εγκαταλείψω...
χαχχχααα
γύρνα βρε, τι μόνο από κοντά θα τα λέμε...ξενέρωμα...!!!
ΥΓ. Απ' τα νεύρα μου,
το έγραψα στο προηγούμενο ποστ...
Βρεεεεε, γύρναααααααααααααα!!!!
Το ξαναδιάβασα τώρα, (2010) μακριά από Αθήνα και ανατρίχιασα!
Κατάλαβες ποτέ τι έγραψες? Ό,τι πιο υπέροχο έχω διαβάσει, Μιχαήλ μου!
Και ξέρω, ότι περνάς από δω πολύ συχνά!
Πλιιζ, συνέχισε να γράφεις!
Δυνατός, μεστός λόγος, μοναδικός για την μπλογκόσφαιρα, (όπως λεγόταν κάποτε!)
Ειλικρινά, μοναδικός! Σε φιλώ πολύ-πολύ!
:))
Post a Comment