Aπόψε είμαι ευτυχισμένος

Ευτυχισμένος με μια πρόσκαιρη ευτυχία, το ξέρω.
Ποτέ δεν κρατάει πολύ. Δεν έχει και νόημα άλλωστε. Τι ευτυχία θα ήταν αν ήταν κτήμα των κοινών θνητών?
Ο λόγος της-έστω προσωρινής-ευτυχίας μου είναι διπλός! Είχα δύο προτάσεις για σίριαλ,
η μία εκ των οποίων αφορά εσωτερική παραγωγή για κρατικό κανάλι.
Ο δεύτερος και πιο σημαντικός λόγος είναι ότι επίκειται συνεργασία μου με το Θέατρο του Νότου!
Αυτό κι αν δεν με έκανε να χοροπηδάω στο σπίτι σαν τρελός!
Πήρα αμέσως το Εφάκι τηλέφωνο να της προλάβω τα νέα!
Πήρα και κάποια αγαπημένη φίλη να μοιραστώ μαζί της την ευτυχία μου, είπαμε την προσωρινή!
Γιατί ευτυχία που τη μοιράζεσαι κρατάει περισσότερο.
Δεν είμαι τόσο σίγουρος γιαυτό το τελευταίο πάντως.
Απόψε δεν θα κοιμηθώ, θα μείνω ξύπνιος όσο πιο πολύ γίνεται για να επιμηκύνω την χαρά μου και τη νιρβάνα στην οποίαν βρίσκομαι.
Πάω να φτιάξω την καφεδιά μου και να το ρίξω στο διάβασμα, ίσως βγω και βόλτα αργότερα να απολαύσω την ησυχία της νύχτας και τους περιθωριακούς τύπους που με βάζουν στο κλίμα του Φιοντόρ. Ίσως στρίψω και κανένα τσιγάρο με κάποιον από αυτούς και τον βάλω να μου πει την ιστορία της ζωής του.
Έχω πολλή καλή διάθεση απόψε.
Τι απόψε δηλαδή που σε λίγο ξημερώνει!
Ευτυχία, μαζί σου θα μεθύσω για λίγο μόνο για λίγο!

Μεθάω

Πάλλονται οι αισθήσεις μου. Μεθάω με τη γλύκα του αέρα και με την μοναξιά του σπιτιού. Παρέα με σελίδες, συντροφιά με τον Σκόλνικ, με τον Ριχάρδο, με τον Μάρικ, αγαπημένους βασανισμένους ήρωες, είμαι ξαπλωμένος στο πάτωμα με τα χαρτιά γύρο, παράξενο χαλί.

Να ξαποστάσουμε μαζί αυτό θέλω. Να απαγγέλλω και να με ακούς. Να γελάς και να με διορθώνεις, να μου λες ότι δεν έχω δώσει αρκετή ένταση, ότι η φωτίτσα πρέπει να τραφεί κι άλλο. Πρέπει να με κάψει ολόκληρο για να λάμψει ακόμα πιο πολύ.

Πάω να βάλω μια τεκίλα με λεμόνι και κανέλλα. Δική μου συνταγή. Να ξεχάσω πόση κόλαση πρέπει ακόμα να διαβώ.
Πόσο δηλητήριο πρέπει ακόμα να ρίξω στο καταραμένο φίδι.
Να ξεχάσω απόψε.
Όνειρα, μόνο όνειρα να δω. Με σένα μέσα.

Αύριο

Αύριο λένε είναι μια καινούργια μέρα. Δεν τους πιστεύω. Στην ουσία δεν πιστεύω την περίεργη αισιοδοξία των ανθρώπων. Μόνο εσύ είσαι μια ηλιαχτίδα, μια λιακάδα σε ένα χειμωνιάτικο πρωινό.
Μόνο εσύ είσαι μια καυτή κούπα τσάι με άρωμα μαρόκου ένα γκρίζο απόγευμα. Μόνο εσύ είσαι ένα αστραφτερό χαμόγελο που κάνει τη καρδιά μου να βουλιάζει. Διαβάζω τις ατάκες του ρόλου που θέλω να παίξω. Τις έχω διαβάσει ίσαμε χίλιες φορές, αλλά όσο τις διαβάζω, τόσο το πρόσωπό σου και τα μπλε σου μάτια παίρνουν σχήμα πάνω στις μαύρες στις γραμμές. Το όνομά σου όλο φως όπως και το πρόσωπό σου. Σου έχω πει, μάλλον όχι, ότι το πρόσωπο είναι ο καθρέφτης της ψυχής, ή μήπως το ξέρεις ήδη; Λάμπει το πρόσωπό σου και η λευκότητά του συναγωνίζεται τη λευκότητα της τρυφερής ψυχής σου. Σου μίλησα για τον ρόλο που λαχταράω σαν τρελός να παίξω. Τον Ρασκόλνικοφ, τον Σκόλνικ, όπως τον λέγαμε στη σχολή. Και σε είδα να χαμογελάς και να λάμπεις. Και να μου λες καλή επιτυχία Μιχάλη. Μακάρι! Η ευχή από εσένα είναι χαρά. Και δεν είμαι καθόλου χαρούμενος τώρα. Μου μένει ο ρόλος. Να τον διαβάζω και να σχηματίζεται πάνω στο χαρτί το πρόσωπό σου. Μένει ο ρόλος και το ξέρεις ή μηπως δεν το μάθεις ποτέ.

Κερνάμε τεκίλα με λεμόνι!

Και αλάτι χοντρό στη παλάμη για δυνατές αισθήσεις και γέυσεις. Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν!
Μιχαήλ Λ.

Oι περιπλανήσεις σου

Στο πολύ ιδιαίτερο γράψιμο σου και στις δύσκολες περιπλανήσεις σου.
Ποιητής δεν είμαι, αλλά αυτό ταιριάζει σε σένα γλυκειά μου φίλη και ευχαριστώ που ρώτησες για μένα.


Μυθιστόρημα
του
Γιώργου Σεφέρη


ΙΑ'
Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι,
μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα το αίμα σου
άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες πάνω
στους μαύρους βράχους τα σχήματα των δέντρων και τα σπίτια
με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.

Eφάκι

Μου λείπει το Εφάκι μου! Τριγυρνάω μόνος στο μεγάλο διαμέρισμα, χαζεύω τη θέα από το βορεινό παράθυρο, ανοιγοκλείνω τις πόρτες και τις χτυπάω δυνατά.
Η Έφη βρήκε ένα ρόλο σε περιφερειακό θέατρο και έφυγε για 3 μήνες. Εγώ βρήκα ένα χαζορόλο σε σίριαλ και δουλεύω στην Αθήνα από το πρωί έως αργά το βράδυ!
Αυτά που πιστεύει ο πολύς ο κόσμος για τις γκλαμουριές του ηθοποιού δεν ισχύουν καθόλου. Ειδικά αν δουλεύεις στην τελεβιζιόνε η δουλειά μοιάζει με αυτή σε εργοστάσιο.
Πολλές και εξαντλητικές ώρες, συνήθως επαναλήψεις των ίδιων σκηνών για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα! Το μόνο θετικό είναι ότι δουλεύω με κουκλάρες, αλλά τελικά υπάρχει τόση κούραση και στρεσάρισμα, που δε μένει καιρός για άλλα.
Άσε που κάθε τόσο κουδουνίζει το κινητό και είναι η Έφη για να ρωτήσει αν έφαγα, αν κοιμήθηκα, με ποιους ήμουνα το προηγούμενο βράδυ, αν έχω σκηνή intimate με κάποια νοστιμούλα κι άλλα όμορφα!
Προχτές τα τσούγκρισα στο γύρισμα με κάποιον, αλλά δεν πάει να γαμηθεί, δεν θα σκάσω κιόλας!
Προσωρινή είναι αυτή η δουλειά μέχρι να μπορέσω να κάνω το ψώνιο μου, που είναι το θέατρο. Μου αρέσει να δουλεύω στην τηλεόραση, αν γίνεται σωστή και αξιοπρεπής δουλειά και μέχρι τώρα ήμουν κάπως τυχερός σε αυτόν το τομέα.
Με την Έφη σχεδιάζαμε να γυρίσουμε Λονδίνο αν δεν μας καθόταν κάποια καλή δουλειά. Τελικά μας έκατσαν αρκετά καλοί ρόλοι, στην Έφη ακόμα πιο πολύ κι έτσι το Λονδίνο μπορεί να περιμένει!
Τις ώρες που δεν δουλεύω κοιμάμαι ή τηλεφωνιέμαι με το κορίτσι μου ή κρεπαλιάζω με τους φίλους μου.
Δεν βάζω πλυντήριο, δεν σιδερώνω, δεν μαγειρεύω!
Ευτυχώς έρχεται η Σβετλάνα, Λευκορωσίδα, κάθε Σάββατο και με νοικοκυρεύει.
Α, όλα κι όλα, η Έφη τη βρήκε και φρόντισε να είναι κοντή, μεγάλη στην ηλικία και ασχημούλα. Πάντως είναι χρυσή καρδιά και πιάνουν τα χέρια της. Κάνει όλο το σπίτι τζιτζι!
Α, ρε Εφάκι, κι από μακριά με φροντίζεις!
Αγαπούλα μου, να σού πω…σκέφτομαι να πάω να διαλέξω δαχτυλίδια…τι λες?
Θα με δεχτείς?
Μα τι λέω, τι λέω, τι λέω, τι φρικτές σκέψεις κάνω και κλαίω?
Δεν είπαμε ότι είμαι εχθρός του γάμου?
Τάπαμε αυτά, να μη τα ξαναλέμε!
Εφάκι μου μου λείπεις πολύ.
Το μπιρμπίρι σου.

Marilyn - James

Ηθοποιός εκτός από Φως, λάμψη και επιτυχία,
σημαίνει και θλίψη, πόνο, σκοτάδι και τραγωδία.

Στην καλή μου φίλη Loreley. Το είχα υποσχεθεί.

Γάμος? Φρίκη!

Δεν βαριέσαι.
Κοιτάω στο κενό. Γύρο και απέναντι κενό. Η Έφη έμεινε μέρες ικανές ώστε να τη συνηθίσω. Τώρα πρέπει να μείνω και λίγο μόνος. Μόνος! Τι σημαίνει αυτή η λέξη; Διερωτώμαι αν ξέρω. Ο πούστης ο ήλιος κρύφτηκε σήμερα, και οι φίλοι πέθαναν για λίγο. Για κάποιες μέρες τους είχε αντικαταστήσει η Έφη. Μόνο που με την Έφη δεν μπορούσα να πω μαλακίες, ούτε να κοιτάζω άλλες κοπέλες. Έπρεπε να είμαι κάπως. Ευπρεπής, ευαίσθητος, στοργικός και να την κοιτάω στα μάτια. Παραμυθιάζονται πολύ ρε γαμώ το οι γυναίκες. Αυτές προσποιούνται οργασμό – όχι η δικιά μου, θέλω να πιστεύω – αλλά ίσως και αυτή, γιατι όχι? Γυναίκα δεν είναι? Κι εμείς προσποιούμαστε ότι κοιτάμε παρέα τα φεγγάρια και τα αστέρια. Αρχίδια μάντολες, δηλαδή. Το μυαλό μας είναι συνέχεια στο σεξ. Με τη δικιά μας, με τη γλυκούλα που περνάει από δίπλα μας. Με την γκομενάρα που βλέπουμε στην οθόνη.
Σκεφτόμαστε πώς να είναι ξαπλωμένη κι ένα σωρό άλλα. Βρώμικα μυαλά. Η Έφη γαμώ το νομίζει ότι είμαι άγγελος κι αυτό δεν το αντέχω.
Μια εβδομάδα λοιπόν με την Έφη κατάλαβα τι σημαίνει μόνιμη δέσμευση και λίγο τι σημαίνει γάμος!
Φρίκη! Ευχαριστώ το αφήνω σε σας. Εγώ δεν είμαι φίλος.
Κι έτσι κοιτάω πάλι στους τοίχους τα πορτραίτα, τις φωτογραφίες, τον εαυτό μου σε νηπιακή ηλικία. Φτου σου αγόρι μου κοτζαμάν άντρας έγινες, ρε τομάρι και μυαλό δεν έβαλες!
Το Εφάκι θα έρθει πάλι το Σάββατο για να πάμε στο βουνό, λέει, θέλει αλλαγή, βαρέθηκε τη θάλασσα.
Μέχρι τότε θα πήξω στις πίτσες και στις μπουρδολογίες με τους φίλους.
Καλά που δεν ξερουν κι αυτοί πώς να πεθάνουν. Τι θα έκανα χωρίς αυτούς?

Πρωϊνό σοκ

Εμένα αν με ξυπνήσεις πρωί πρωί, την ώρα που κοιμάμαι τον ύπνο του δικαίου, σε έχω κάνει εχθρό μου από χέρι!
Έτσι λοιπόν κοιμόμουνα βαθειά κι έβλεπα και το πιο τέλειο όνειρο του κόσμου, ότι ερμήνευα τον Δον Κορλεόνε στο σινεμά, όταν αυτός ο διάολος που είναι μεταμορφωμένος σε κουδούνι εξώπορτας άρχισε να κουδουνίζει δαιμονισμένα.

Γκλιν γκλον γκλιν γκλον
Γκλιν γκλον γκλιν γκλον

Φτου σου Δία, ανοίγω το ένα μάτι.
Η διαχειρίστρεια θα είναι για τα κοινόχρηστα.
Σηκώνομαι, βάζω το μποξεράκι και πάω τσαντίλας να τη ξεφορτωθώ.
Κολλάω το μάτι στο ματάκι της πόρτας και βλέπω το Εφάκι, φρέσκο φρέσκο και χαμογελαστό σε αναμονή.

Ανοίγω, ευτυχώς δεν είναι η διαχειρίστρια.
Μπουκάρει το Εφάκι μέσα, μου δίνει ένα πεταχτό φιλί και αφήνει στο διάδρομο μια τεράστια βαλίτσα.
Έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον.
Ή η βαλίτσα ψήλωσε ή εγώ κόντυνα.

-Καλώς το μου. Στον ύπνο σου με έβλεπες Εφάκι?
-Όχι αγάπη μου, αλλά είπα να έρθω νωρίς να μη χάνουμε τη μέρα μας.
-Να έρθεις πρωί? Είχαμε κανονίσει τίποτα για σήμερα?
-Όχι βρε κουτό, δεν θυμάσαι που λέγαμε...?
-Ναι..?
-Να ότι θα ήταν ωραία να έρθω να μείνω εδώ για λίγο?
-Θυμάμαι (που να μη θυμόμουνα!) Είχαμε πει για το Σαββατοκύριακο.
-Ε, είπα να έλθω λίγο πιο νωρίς.
-Και τι είναι αυτή η βαλίτσα Εφάκι μου?
-Τα πράγματά μου μωρό μου! Χωρίς τα πράγματά μου θα ερχόμουνα?
-Ναι, αλλά αυτή η βαλίτσα είναι για να πας στα Ιμαλάϊα για ένα μήνα!
-Μωρό μου τι λες? Δεν θυμάσαι πέρυσι στην Αστυπάλαια πόσα πράγματα χρειαζόμαστε και δεν τα είχαμε?
-Ναι, αλλά εδώ είναι σπίτι και το δικό σου είναι μισή ώρα μακριά!
Και τι έχει παρακαλώ η βαλίτσα?
-Ε, να μερικά τζινάκια, 5-6 τι σερτς, εσώρουχα, ξέρεις τώρα, ένα βραδυνό φουστανάκι...
-Ρε μωρό μου, εσύ κουβάλησες όλη τη ντουλάπα σου.
Για σαββατοκύριακο είπαμε! Τέλος πάντων και πάλι όλα αυτά χωράγανε και στο σακκίδιο.
-Μα τι λες μωράκι μου?
Και τα καλλυντικά μου?
-Α, είναι και τα καλλυντικά σου! Ρε Έφη, δεν ήξερα ότι βάζεις καλλυντικά!
-Δεν θάμαστε καλά! Πόυ ζεις εσύ Μιχαλάκη μου? Υπάρχει γυναίκα που να μη βάζει καλλυντικά?
-Ωραία, άντε να τα τακτοποίησεις τώρα να πάω κι εγώ να συνεχίσω λίγο τον ύπνο μου!
-Α, μωρό μου πριν ξανακοιμηθείς, σε παρακαλώ κάνε καφέ! Δεν έχω πιει ακόμα!
-'Ο,τι πεις Εφάκι μου.
-Σε παρακαλώ μωρό μου, τακτοποίησε λίγο και αυτόν τον καναπέ. Θέλω να βάλω τον αρκούδο μου!
-Τον ποιόν?
-Δεν θυμάσαι μωρό μου? Εσύ μου τον χάρισες πέρυσι!
-θυμάμαι κοριτσάκι μου. (Που να μη θυμόμουνα!)

Πάω στη κουζίνα, βάζω την καφετιέρα και τρέχω στη κρεββατοκάμαρα σαν ζόμπι να συνεχίσω τον ύπνο μου και το όνειρο. Πότε θα το ξαναδώ εγώ ένα τέτοιο όνειρο, μου λες?

Ακούγεται η φωνή της Έφης, ο εφιάλτης στο δρόμο με τα σενάρια.

-Αγάπηηηη μουυυυ!
-Τι είναι πάλι μωρό μου?
-Σε μισή ώρα θα σε ξυπνήσω, έχω φέρει κάτι σενάρια και θέλω να με βοηθήσεις να κάνω πρόβα!

Γκντουπ!

Εγώ κάτω ξερός!
Από πάνω μου η Εφούλα με ανήσυχο αλλά σατανικό χαμογελάκι.
-Μωρό μου! Μωρό μου!
Τι έπαθες? Πάλι δεν έφαγες χτες το βράδυ, ε?
Ωραία, θα μείνω μια βδομάδα για να σου μαγειρεύω κάτι της προκοπής.

Φτου σου Δία, ούτε να πέσει ξερός δεν μπορεί κανείς!

Πανικός

Ξυπνάω ξαφνικά στις 9:30 το πρωί, πράγμα ασυνήθιστο για μένα. Πνιγμένος στη ζέστη.
Το κλιματιστικό τα έφτυσε, το τηλέφωνο κουδούνιζε δαιμονισμένα και αυτός ο πούστης ο ήλιος που δεν τελειώνει ποτέ (γλυκειά συμμορία) να έρχεται καταπάνω μου και να μου τρυπάει τους κερατοειδείς.
Σηκώνομαι μηχανικά σαν νευρόσπαστο, με το ένα μάτι ακόμα κλειστό πάω στο μπάνιο, μπαίνω κάτω από το ντους και παίρνω μια γενναία ψυχρολουσία. Ξυπνάω, το τηλέφωνο επιμένει.
Δεν γαμιέται κι αυτό, θα είναι κάποιος από κείνους τους φίλους που δεν ξέρουν πια πώς να πεθάνουν.
Κανονικά πρέπει να χαίρομαι που οι φίλοι με θυμούνται και δηλώνουν με κάθε τρόπο την παρουσία τους.
Πάω στη κουζίνα, τα μάτια ανοιχτά τώρα. Βάζω τη καφετιέρα. Αρχίζει να χουρχουρίζει σαν χαδιάρα γάτα. Η μυρωδιά του καφέ μου γαργαλάει τα ρουθούνια. Γεμίζω μια τεράστια κούπα και πάω στο καθιστικό.
Πανικός.
Πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως εριμμένοι. Πούσαι ρε Έφη? Να βάλεις κάποια τάξη να βρείς και το ρημάδι το κινητό τώρα που το χρειάζομαι. Έχω ένα επείγον τηλεφώνημα να κάνω και το μυαλό δεν λειτουργεί ακόμα, δεν θυμάμαι τα νούμερα. Δεν θυμάμαι νούμερα, αρνούμαι να θυμηθώ, μόνο ρόλους θυμάμαι, μόνο ρόλους ο αρχιψώνιος.
Χαρχαλεύω ανάμεσα στην απόλυτη αταξία του δωματίου και μετά από ώρα το βρίσκω να χάσκει ανοιχτό και αποφορτισμένο.
Νέος πανικός, πού είναι ο φορτιστής?
Κάνω προσπάθεια, έλα έλα προσπάθησε κι άλλο, ναι το θυμήθηκα το νούμερο.
Το σχηματίζω στο σταθερό, δεν μου το έχουν κόψει ακόμα, μιλάω ευγενικά και περιμένω, περιμένω, όχι τα νέα δεν είναι καλά, δεν έχουν κάτι για μένα.
Τον άλλο μήνα με το νέο project.
Τον άλλο μήνα θα περιμένω, πάλι στην αναμονή, στην τσίτα και οι φίλοι εξακολουθούν να μη ξέρουν πώς να πεθάνουν και αυτός ο πούστης ο ήλιος δεν τελειώνει ποτέ και η Έφη δεν είναι εδώ και η κούπα άδειασε και ο χώρος θέλει συμμάζεμα και εγώ δεν μπορώ να περιμένω άλλο, η ζωή περνάει γαμώτο σαν νερό δεν θέλω να τη βλέπω να με προσπερνάει.
Ηθοπόιός σημαίνει φως τουλάχιστον.

Δημήτρης Χορν Το φως στην ηθοποιία

Η υποκριτική τέχνη στην Ελλάδα ευτύχησε να έχει έναν Δημήτρη Χορν!
Και Δημήτρης Χορν σημαίνει ΗΘΟΠΟΙΟΣ που σημαίνει ΦΩΣ!
Σας το είπα αυτό κιόλας, ε;
Δε πειράζει, σας το ξαναλέω για να το εμπεδώσετε.

Camera, φώτα, ΑCTION!

Αν με ρωτήσετε γιατί ξεκίνησα να γράφω εδώ, γιατί αποφάσισα να φτιάξω blog, γιατί ρισκάρω να εκτίθεμαι δημόσια σε βλέμματα, πιθανές ειρωνείες, στραβά μούτρα που θα διαφωνούν με αυτά που γράφω, θα απαντήσω με ένα γενναίο ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΡΕ!

Μαλακίες το θεωρούσα το blogging μέχρι πριν από λίγο καιρό.
Πώς και άλλαξα γνώμη μου λες;

Μπα ρε σεις, δεν άλλαξα γνώμη, ακόμα μαλακία το βρίσκω. Αλλά 2-3 φιλαράκια με ψήσανε πως το άθλημα κάνει καλό στην υγεία.
Ποια υγεία, βρε σεις, τους λέω;
Εγώ ρίχνω το ψώνιο μου, τους ρόλους μου εννοώ, όποτε με πιάνουν τα ντουζένια μου και ξελαμπικάρω.
Ηθοποιός σημαίνει φως. σας το είπα έτσι;
Προσπαθώ να γίνω ο νέος Robert De Niro.
Ε, καλά να πλησιάσω λέμε! Oπότε καταλαβαίνεις τώρα, τι να το κάνεις το blogging; Πας σε πέντε έξι οντισιόν και σού φεύγει η μαγκιά. Ρίχνεις καπάκι και έναν Οιδίποδα, εκεί να δεις για πότε χάνεις χρόνο τόπο, ξεχνάς και τη μάνα σου. Όχι την Ιοκάστη! Χαχαχα!!!
Αλλά ρε σεις, με πείσανε τα φιλαράκια.
Κι εγώ στα φιλαράκια δεν χαλάω ποτέ χατήρι.

Γιαυτό, camera, moter, φώτα, ACTION!!!

testing...

Πρώτο Post!
O Μιχαήλ θα λέει και θα γράφει.